|
16 مثنوی
ساپورت
او که طراح مد ملت ماست
تیپ یک زاغ به چشمش زیباست
روح او تیره ترین تاریکی است
و خودش هیزترین بوتیکی است
گفته ساپورت مضر است به پوست
هرکه پوشیده تنش رنگ لبوست
بس که چرک است و شپش هم دارد
هرکه پوشیده تنش می خارد
این نه شلوار که تنبان باشد
این ردای خود شیطان باشد
گفته هر کس که بپوشد ساپورت
بپراند ز سر مردم چرت
روح او غرق گناه است ای وای
در جهنم ته چاه است ای وای
هر کسی خالق این شلوار است
نوکر اسکل استکبار است
ساق وقتی که اپیلاسیونی است
عین ماشین جگرریزکنی است
دیدۀ برزخی بعضی ها
زیر شلوار چه می بیند، وا!
و خدا عقل دهادش دو منی
و شوکی نیز به طرز خفنی
تا به آن وقت به من گوش کنید:
کار هرروزه فراموش کنید
و بگردید به دنبال زنی
که ثواب است به او زل بزنی
او که ساپورت به تن کرده و هی
می کند توی خیابان لی لی
ساق او جاذبه ای کیهانی است
هفت من مثنوی عرفانی است
ساق هایی که دو ساقی هستند
جام های می باقی هستند
او که استاد تمام عرفاست
پای ساپورتی او دست خداست
خرقۀ عشق همین ساپورت است
خاصه وقتی که بدون شرت است
□ □ □
نوشابۀ گازدار تقدیم تو باد
ای فاعل همیشگی مادر وطن
یک خرده صبر، یک نمه روغن اقلکن
آن مردها که یکسره از پشت می کنند
اول درون کون تو انگشت می کنند
این ها که در تو شیشۀ نوشابه می کنند
نامردها نه شست، نه سبابه می کنند
این شعر دارد آن طرفی می رود که من
می ترسم از اوین و طریق الخروج عن
گه خورده ام که شعر... غلط کرده ام که... آه!
موساد...؟ نه، به جان خودم... اوخ، اشتباه...
ناهار... – زرررررررررررت – توی اوین خورده ام نخود
نوشابه تان – ببخش – کمی گازدار شد
□ □ □
وازلین و کره را خرج مهی باید کرد
در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد
درس عشق
چو دلدارت اپن یا حلقوی نیست
نصیبت جز سلوکی معنوی نیست
کسی این گونه کرده ویزویزی
که از آناتومی نشنیده چیزی
برای کوری این خرمگس ها
دو در دارد شبستان هوس ها
چنانچه مهر و موم است این یکی در
چه غم؟ داخل بشو از راه دیگر
□ □ □
در جواب مدعی گوید
ای که گفتی ادب نمی دانی
مایۀ ننگ شعر ایرانی
شدی از دست شعر من عصبی؟
وای مامان، چقد تو باادبی
من که رک گفته ام که عین یه خر
آشو با جاش می خورم جیگر
تو چرا شعرهامو می خونی؟
کرم داری خودت؛ برو اونی
ادبو داشتی؟ نگفتم کون
او و و و و و وف، اون، اونِ خوشگل و دون دون
□ □ □
هفت تُن اسم و رسم مردافکن
بر سر پنج سیر کپۀ عن
تا که این دسته بیل سرور ماست
خاک عالم همیشه بر سر ماست
□ □ □
هست نوزاد خفته در بستر
قدردان محبت مادر
به تو روزانه می دهد پاداش
نیم کیلو عن و دو لیوان شاش
□ □ □
دانی که زن ذلیل دقیقاً شبیه کیست؟
مانند هر بسیجی عمار مخلصی است
یک زن ذلیل اوست که اندر خیال او
حکم حکومتی است کلام عیال او
□ □ □
با دو درد کمرشکن تو و من
گریه باید کنیم هم میهن
تو برای حسین گریه کن و
من برای تو و خریت تو
□ □ □
او که توی کون ملت جا نمود
هر مدل چیز کلفتی را که بود
توی کونش میلگرد و دسته بیل
باد و هر چیزی که باشد زین قبیل
□ □ □
بدان رأیی که ما آن روز دادیم
به منویات ایشان گوز دادیم
و ایشان در عوض باتوم در دست
مسیر گوز ما را کلهم بست
□ □ □
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
آخرین خنده های من کی بود؟
...
...
...
یادم اومد، همون نه دی بود
توی اخبار عمه مو دیدم
آی خندیدم، آی خندیدم!
□ □ □
این حجاب اصیل اسلامی
اختراع قبایل سامی
چه فشاری به این زن آورده
که تنش را چنین پرس کرده
هیکلی دلفریب را اسلام
در دماغی خلاصه کرد و تمام
□ □ □
زندگی میدان کشتی گیرهاست
رزمگاه ببرها و شیرهاست
رتبۀ یک واقعاً رزمنده است
رتبۀ دو اولین بازنده است
□ □ □
مش غضنفر در بیت رهبری
مش غضنفر به بیت رهبر رفت
خسته از حال و روز کشور رفت
دست آقا رو ماچ کرد و گریست
گفت: دوزار توی جیبم نیست
آخه آگا، تو سیدی، ماهی
به علوم گریبه آگاهی
علم و فضلت ورای ادراکه
نفست گدسیه، دلت پاکه
چون هواتو همیشه داره خدا
مستجابه دعای تو آگا
دَدَه جان، سید نظرکرده
تو دعا کن که شاه برگرده
□ □ □
چیز معمم شیخ حق مسلم ماست
این یکی با اون دو تا می شه سه تا
هر سه تا مال شما ای شیخنا
هم کلاهک داره و هم دسته ای
هسته داره مثل بمب هسته ای
کل این حق مسلم مال تو
بلکه قدری خوش بشه احوال تو
کلۀ جدت، بیا و مرگ من
هی نرین تو طول و عرض این وطن
ای تو جالینوس و افلاطون ما
لطف کن بیرون بکش از کون ما
□ □ □
خانم جان
شمردم فحش ها را دانه دانه
که دریابم کدامین زان میانه
سزاوار جناب شیخنا نیست
نثار مادرش کردن روا نیست
ولی دریافتم هم میهنانم
به شکلی کز بیانش ناتوانم
به خانم جان عمیقاً لطف دارند
و از من خوب تر هم می شمارند
ببخش ای شیخ، اما می توان گفت
– و حرف راست را باید پذیرفت –
به پاس این همه فقر و مذلت
و از کون کردن مامان ملت
تمام فحش های مادرانه
به سوی مادرت رفته نشانه
+ نوشته شده در یکشنبه 22 اردیبهشت 1398
ساعت 13:21 توسط مهدی احمدی
|
| تعداد بازدید : 78
|
